|
|
|
La Via Volta (Six Flags Holland)
La Via Volta, één van de vele Vekoma boomerangs. De meest succesvolle coaster uit de
geschiedenis. In welk park is er geen te vinden, kunnen we zeggen. Ook vaak terug te vinden in de
grootste pretpark ketens ter wereld. Denk aan Six Flags; dé grootste keten ter wereld. Cedar
Fair en Paramount parken hebben ook al kennis gemaakt met het fenomeen 'boomerang'. Om even terug te
keren op Six Flags; ook Six Flags Holland kreeg zijn aandeel in de boomerang. In het jaar 2000 om
precies te zijn, werden er vier nieuwe achtbanen aan het park toegevoegd, waaronder La Via Volta.
Als men met de auto of bus naar Six Flags Holland reist, via Elburg, Dronten of Lelystad is La Via
Volta het eerste stukje Six Flags Holland dat te zien is, in het Spijkbos zelf. Als men nog een klein
stukje verder rijdt komt men de rest van het park tegen.
 |
| De trein raast het station uit, de boomerang in. |
|
La Via Volta ligt in het Italiaanse gedeelte van Six Flags Holland. Met zijn felle kleuren (ja, ze
waren ooit fel, echt waar!) geel, oranje en blauw, kan men het gevaarte niet ontwijken. Omringt door
andere attracties - zoals Picolini, Cavalli Barocca en Il Gladiatore - raast Via Volta lekker de hele
dag door zijn stationnetje en loopings.
Tot grote angst van de meeste gasten in het park is de boomerang anders dan andere achtbanen. Men
gaat eerst achteruit omhoog, raast voorwaarts door de hele wirwar om daarna achterwaarts weer terug
te keren. Vooral het laatste stuk schijnt zwaar te vallen in de hersenen van de vele bezoekers. Er
moet dan ook echt een wonder gebeuren wil je de wachtrij vol krijgen, want voor vele mensen gaat de
boomerang toch iets over de grens. Natuurlijk zijn er mensen die er dan tóch in moeten om zichzelf
te bewijzen, al dan niet tegenover een ander. Dit loopt ook wel eens fout af. Dat blijkt maar weer
als je de uitgang afloopt, op naar het gewone pad. Dit weggetje wil nog wel eens het slachtoffer
worden van gasten die hun maaginhoud niet langer binnen kunnen houden. En dat gebeurt iets vaker dan
vier keer per dag...
Voor de durfals die er wel in (kunnen) gaan zal de rit soms wat schokkerig zijn. De meeste mensen
klagen achteraf over duizeligheid en hoofdpijn. De EHBO die aspirines verkoopt zit ook niet voor
niets naast de boomerang...
Als men op het Italiaanse pleintje voor Via Volta staat kijkt men recht tegen een grote ingang,
opgebouwd uit twee grote pilaren en een dakje waar "La Via Volta" in gegraveerd staat. Als
men hierdoor loopt komt men in een soort klein straatje met een klein pleintje aan het eind hiervan,
omringd door Italiaans uitziende beelden. Het pleintje mondt uit in de ingang van de wachtrij. Je
komt vanaf hier door een klein poortje, onder van een zeilen dak waar de looping bovenop staat. De
wachtrij stelt niets voor. Het zijn een aantal donker groene hekken die je het bekende zigzag
parcours af laten leggen. De zigzag is bijna altijd afgesloten zodat je gewoon door kunt lopen naar
het station. Het station bestaat uit een stalen skelet constructie waar een groot zijl overheen is
gespannen. De hekken in het station hebben, net als de trein, een fel oranje kleur.
 |
 |
| Met hoge snelheid schiet de trein door de looping... |
|
Tijd om in te stappen. De hekken gaan open en iedereen stapt in. De operator en attendant lopen naar
voren om de beugels op de terugweg te kunnen controleren. Als alles is vrijgeven en de lift is
aangehaakt begint de trein langzaam achteruit het station uit te rijden. Mensen kijken vervreemd om
zich heen. Hoe hoger we komen, hoe meer gegil er klinkt. Beneden worden de remmen geopend en de trein
gaat opeens langzaam en onregelmatig omhoog. Na ongeveer drie seconden vlieg je met een rotgang naar
beneden. Je lichaam wordt de stoel in gegooid. Om je heen zie je heel even de wachtende mensen in
het station. Je ziet ze kijken maar in een seconde zijn ze weer weg. Of beter gezegd, ben jij weer
weg. Je rijd met topsnelheid de boomerang in, over de kop en nog een keer. Je ziet de hoofden voor
je heen en weer schudden, mensen schreeuwen hun longen uit hun lijf. De looping nadert. Vooruit
een niet zo heel erg speciaal element. Na de loop raas je de tweede lifthill op. Even lijk je stil
te staan maar al snel zie je dat je alweer verder naar boven wordt getrokken door de lift. Op 38
meter hoogte zakt de lift naar beneden waardoor de trein weer vrij naar benenden kan rijden...
Met een vaart van ongeveer 75 kilometer per uur dendert het treintje weer naar de looping. Als men
achterin de trein zit geeft dit een zeer aangenaam gevoel. Na het even bijkomen duikt de trein met
zijn achterkant de boomerang in. Op een of andere manier weet ik mijn hoofd achteruit altijd de
verkeerde kant op te gooien, wat soms een pijnlijk en extra schokkerig effect veroorzaakt. Na de
boomerang vlieg je weer door het station en wordt daar tegelijkertijd flink afgeremd. Je schiet nog
een klein stukje de eerste lifthill op en komt weer het station binnen gerold. De trein wordt
stopgezet en handmatig weer uit remmen gehaald. Na een paar zeer schokkerige remsessies staat de
trein weer op zijn plaats en mogen we uitstappen.
De uitgang bestaat eigenlijk uit net zo veel bijzonders als de ingang, en dat was niet veel. En klein
trapje leid men weer naar de grond. Duizelig van de rit proberen de mensen - vaak met z'n allen
tegelijk - zich door een kleine opening in een laag hekje te wringen, vaak tegengewerkt door mensen
die de attractie via de uitgang willen betreden...
-Peter van der Schans
|
|
|
