|
|
|
Galaxie Express (Space Center)
Na bijna een jaar vertraging opende Space Center op 19 december 2003 eindelijk haar
draaideuren. Deze dag betekende het begin van de Soft Opening-fase van het park, bedoeld
om het personeel in te werken en kleine kinderziektes te verhelpen. Ook worden tijdens
deze periode de meningen van de bezoekers uitvoerig gepolst zodat het park op 11 en 12
februari 2004 klaar is voor een grootse opening. Space Center is een uniek indoor
pretpark (het grootste van Europa) en de thuisbasis van 's werelds eerste zogenaamde
virtual reality coaster, de Galaxie Express.
 |
| All systems standby. Over enkele seconden zal de rit beginnen. |
| |
 |
| Galaxie Express bevindt zich in het parkdeel Moon Base 1. |
|
Laten we ter inleiding afdalen naar het Zuid-Duitse plaatsje Rust. Eèn van de
oudste attracties van het daar gevestigde Europa-Park is Kamtschatka Airline Klub,
voorheen bekend als Taiga Shuttle. Deze oude attractie was de laatste jaren niet al te
populair meer, dus besloot de eigenaar van Europa-Park, Roland Mack, dat het tijd was
voor verandering. Na overleg met de ontwerpafdeling bleek dat zij andere ideeën
hadden dan Mack. Het liefst zouden de ontwerpers de Taiga Shuttle zien verdwijnen. Zij
zagen het concept van de bewegingssimulator als ouderwets en achterhaald. Maar zij
hadden het niet voor het zeggen, tot groot verdriet van de ontwerpafdeling. Mack geloofde
nog altijd in het potentieel van de bewegingssimulator en vond de oude Taiga Shuttle nog
altijd een aanwinst voor het park. Hij gaf de ontwerpafdeling de opdracht om de Taiga
Shuttle te transformeren, en zo werd Kamtschatka Airline Klub (misschien beter bekend
als KAK) geboren.
Roland Macks voorliefde voor de bewegingssimulator is terug te vinden in de nieuwste
attractie van de fabrikant Mack; de virtual reality coaster. Deze creatie is een
combinatie tussen een bewegingssimulator en een familieachtbaan. De basis van de
attractie is Macks welbekende elektrisch aangedreven achtbaan, bekend onder de typenaam
Blauer Enzian. De treinen daarentegen zijn compleet nieuw ontworpen, met voor iedere
rijder een kap die over het hoofd getrokken moet worden, met daarin een LCD scherm. Een
klein ander verschil is dat iedere rijder een eigen beugel heeft. Bij het neertrekken van
de beugel komt de kap een klein stuk mee naar beneden, zodat deze gemakkelijk vast te
pakken is. Vanwege veiligheidsredenen en om misselijkheid te voorkomen moet de rijder de
kap tijdens de rit zelf voor zijn hoofd houden; deze wordt niet vergrendeld.
Zoals iedere attractie is ook de Galaxie Express voorzien van een wachtrij. Opvallend
zijn hier de modern vormgegeven projectieschermen, waarop de veiligheidsfilmpjes en de
uitleg van het draaihek-met-aftelsysteem worden getoond. Bij alle attracties in het
Space Center moet je bij het betreden van de attractie je toegangskaartje in de gleuf
van een scanzuil stoppen. Erg handig voor het park om hun statistieken over de
populariteit van de attracties te kunnen registreren, en misschien wel een eerste stap
om sommige mensen bij bepaalde attracties te kunnen weren. Gevolg van dit systeem is
natuurlijk dat het verliezen van je entreekaartje betekent dat je nergens meer in
kan.
Als iedereen is ingestapt en de trein is vrijgegeven kan de rit beginnen. Het scherm,
waarop tot dan toe de tekst "all systems standby" stond, laat nu de startbaan
zien waarvandaan je met je ruimtevaartuig vertrekt voor een rit door het heelal. Wanneer
op het beeldscherm de start te zien is vertrekt ook de coaster. De bewegingen die je op
het scherm ziet worden versterkt door de bochten en snelheidswisselingen van de trein.
Daar waar je op het beeld een versnelling tot lichtsnelheid ziet voel je dit ook echt,
en dat alles door een coaster die een maximumsnelheid heeft van circa 40 kilometer per
uur. Een helix in de baan geeft een virtuele duikvlucht een heel realistisch gevoel. Bij
het bereiken van de door rotsblokken gevormde ringen van Jupiter en de bijbehorende
crash klap je ook echt met je hoofd tegen de kap; een briljante vondst om een
oncomfortabele knik in de baan te maskeren. Aan het eind van de rit land je weer op de
landingsbaan en zijn alle systemen weer stand-by. Tijd om uit te stappen.
 |
| Een trein suist voorbij door de indrukwekkende gallerij. |
|
Het idee van deze coaster is origineel. Aan de uitvoering schort helaas toch wel wat.
Omdat je met beide handen de kap moet vasthouden, zit je niet bepaald in een fijne
houding. Op twee plekken is de baan, mede door de beperkte ruimte tussen hoofd en kap,
pijnlijk te noemen. Met name de eerder genoemde botsing is zeker de eerste rit, als je
er niet op verdacht bent, een ervaring waarvan je nog een tijdje kunt
"nagenieten". Maar ook latere keren zijn deze klappen niet geheel te voorkomen.
Daar staat wel tegenover dat de ritervaring verder dermate uniek is dat je deze coaster
bij een bezoek aan Space Center niet moet overslaan.
Helaas werkte Galaxie Express tijdens de Soft Opening nog verre van vlekkeloos. Het laden
en lossen nam erg veel tijd in beslag, waardoor de capaciteit erg laag was. De langste
door ons gemeten laadtijd bedroeg ruim 15 minuten. De attractie werd geteisterd door
veel beugelstoringen waar het personeel zich overduidelijk geen raad mee wist. Laten we
hopen dat deze "kinderziektes" vanaf de officiële opening tot het verleden zullen
behoren. Anders zullen de wachttijden bij deze attractie zonder twijfel enorme proporties
aannemen.
Meer over het Space Park Bremen en het Space Center in het bijzonder volgt in de
volgende editie van Whoosh Magazine (verwacht medio februari 2004).
-Frank Cornelissen, Jeroen Schat en Peter van der Schans
|
|
|
