|
|
|
Roller Coaster Challenge 2004 (Six Flags Holland)
Eind februari verscheen op verschillende pretparkclubs en fora het bericht dat de Six Flags
European Division bezig was met het organiseren van een Coaster Challenge. Men wilde binnen 48 uur
30 verschillende achtbanen berijden in 7 verschillende parken. Uiteraard ging het hierbij om de 7
(voormalige) Six Flags parken. Maar na een paar weken kwamen de eerste kinkjes al in de kabel van de
Coaster Challenge, er was veel teveel vraag naar de plekken die er waren voor deze race, dus veel
clubs begonnen eigen oplossingen te verzinnen.
 |
| Toen was nog niet bekend dat er gerend moest worden. |
|
Toen uiteindelijk de lijst van deelnemers bekend werd gemaakt, werd ook meteen duidelijk dat van een
loting geen sprake is geweest. Van de Nederlandse en Belgische clubs waren het vooral de bekende
namen die mochten meedoen. Voorzitters en managers van sites. Deels komt dit doordat de sites het
verzoek al helemaal niet aan de leden hadden doorgegeven, maar ook waar dat wel is gebeurd is dit
niet in de deelnemerslijst terug te vinden. Opvallend was ook het totale gemis aan Walen in de groep,
daar waar de Vlamingen ruim vertegenwoordigd waren.
Voor degenen die op de hoogte waren van de voorgeschiedenis was dit al helemaal geen verrassing meer.
Het oorspronkelijke idee kwam van de ECC, de European Coaster Club, en veel van het regelwerk is ook
edaan door mensen van deze club. In de oorspronkelijke opzet was de Coaster Challenge ook exclusief
voor ECC-leden. Maar Six Flags ging er vervolgens op een eigen manier mee om, maakte er eerst een
inschrijving voor leden van alle coasterclubs van en later bleek dat ook mensen van willekeurige
internetforums en sites, of ze nu wel of niet nog actief waren, welkom waren om in te schrijven. En
zo kon er naar de media gepronkt worden met de veren die toch grotendeels van anderen waren.
Met deze voorgeschiedenis in het achterhoofd en dus een beetje sceptisch vertrok het Whoosh
reportageteam 's morgens om half zeven met voor dit tijdstip toch wel frisse moed naar de poorten van
Six Flags om verslag te doen van de start van deze race. We werden om kwart voor acht verwacht en
kwamen precies op tijd aan. Na een flink aantal foto's van de deelnemers (groepsfoto's) en een aantal
interviews voor de verzamelde Nederlandse pers werd het dan toch tijd om te beginnen. Alle deelnemers
werden net buiten de poorten van het park verzameld en het aftellen kon beginnen. Onder hevig geknal
en een regen van vrolijk gekleurde slierten renden de deelnemers, aangespoord door Bugs Bunny en
Tazmanian Devil naar binnen en stormde de groep op de eerste achtbaan af: Superman the Ride. Tot grote
verbazing van de media bleef een deelnemer aan de kant staan. Het overslaan van attracties -- een
veelgezien tafereel tijdens het begin van de Coaster Challenge -- was begonnen. Het was op dit moment
al tien over acht; de eerste vertraging was een feit.
Na Superman the Ride was het vervolgens de beurt aan La Via Volta. Het verschil in conditie tussen de
diverse deelnemers was al goed te merken; de groep kwam al wat meer gespreid binnen. Toen de trein vol
zat kon de reeds bekende rit beginnen; er zouden de komende achtenveertig uur nog een aantal identieke
ritten volgen, in zowel België als Frankrijk.
 |
| Vreemde reacties na een ritje Flying Dutchman Gold Mine. |
| |
 |
| Enkele deelnemers op weg naar Goliath. |
|
En toen was het tijd voor Road Runner Express. Hier was de tweedeling in de groep nog beter merkbaar.
De eersten waren nog heel fanatiek, maar de tweede groep was het rennen een beetje beu en deed alles
op het dooie gemak. Op dat moment was er nog steeds een tijdsverlies van 10 minuten dus men moest
opschieten. Snel door naar de Flying Dutchman Gold Mine waar ook snel de rondes werden gemaakt.
De volgende stop was de houten achtbaan Robin Hood. Hier maakten ook de twee deelnemers van TMF hun
opwachting. Zij zaten met camerahelmen al voor in Robin Hood, te wachten op de overige deelnemers van
de Coaster Challenge. Wij konden weer twee deelnemers toevoegen aan de lijst met
"valsspelers".
Nadat ook hier de trein was vertrokken snel door naar de volgende achtbaan. Niet, zoals je
logischerwijs zou verwachten als je de plattegrond bekijkt, de Goliath, maar de El Condor stond op
het programma. Enkele deelnemers kwamen het plein bij El Condor oprennen, vergezeld door het hoofd
van Six Flags European Division, Bill Muirhead. Enkele medewerkers probeerden de sfeer er in te houden
door heel hard "hebben we er zin in?" te roepen. Dat straalde namelijk niet echt van de
deelnemers af. Misschien ook daarom sloeg een flink aantal mensen El Condor over, en liep meteen door
naar Goliath, de laatste coaster van de Coaster Challenge in Six Flags Holland.
Voorin Goliath vonden we wederom de jongens met de camerahelm, die ook El Condor overgeslagen moeten
hebben. Na de beugels enkele malen geopend en weer gesloten te hebben kon de trein dan eindelijk het
station verlaten. Het personeel stuurde vervolgens ook de tweede trein nog door de baan, voor enkele
deelnemers die het tempo niet meer vol konden houden en dus wat later aankwamen.
Met de laatste achtbaan achter de rug was het op naar de bus; in galop. Het was inmiddels vijf voor
acht, dus de achterstand op het schema leek mee te vallen. Men zou verwachten dat de bus zo snel
mogelijk weg zou rijden, maar dat bleek niet het geval. Erg veel ruimte bood de bus namelijk niet,
zeker niet als meereizende verslaggevers een tweede stoel opeisen voor hun apparatuur en een deelnemer
van de Coaster Challenge zijn vriendin nog een plaatsje wilde bezorgen. Na het nodige oponthoud kon
de bus dan eindelijk, onder escorte van een motoragent, het parkeerterrein van Six Flags Holland
verlaten.
De motoragent draaide in de buurt van Harderwijk weer om. De bus zou nog doorrijden tot het Spaanse
Warner Bros. Park.
-René Tuithof
|
|
|
